De tentoonstelling “Rien Poortvliet, tussen koetsen en kabouters” loopt bijna ten einde en is zondag 30 september voor het laatst te zien!

Rien Poortvliet (1932-1995) begint als reclametekenaar, maar groeit als tekenaar en schilder uit tot een van Nederlands meest geliefde kunstenaars. Museum Nienoord toont tientallen studies van paarden, koetsen en hippische evenementen. Zoals op Prinsjesdag en bij het uitrijden met Friese aanspanning van de Amelandse Reddings Maatschappij.
Voorts komen er veel schilderingen over het leven van de kabouter. Die worden omlijst met verfijnde miniaturen uit de eigen rijtuigcollectie.
Zijn populariteit bij het brede publiek dankt Poortvliet mede aan zijn onderwerpkeuze: het leven met geloof en geschiedenis, met land en dier, zon en maan, zomer en winter.
In menig Nederlands huisinterieur prijkt wel een reproductie. De Poortvliet kalender is elk jaar weer rijk gelardeerd met inheems wild in een sfeervolle heide, bos of polder; authentieke boerderijtypen en klederdrachten, en: paardenrassen en aangespannen gerij. In bijna iedere boekenkast staat sinds de jaren ’70 wel een van zijn boeken: ‘Het brieschend paard’, ‘Te hooi en te gras’, ‘Vossen hebben holen’. Daar staat vast een kabouterboek van Poortvliet naast… ‘Het leven en werken van de Kabouters’ en ‘De oproep der Kabouters’ worden wereldberoemd, in 21 talen vertaald, vele tientallen keren in grote oplage herdrukt en met miljoenen tegelijk verkocht. Het leven van de kabouter is niet eerder semi-wetenschappelijk zó overtuigend beschreven en verbeeld, dat je er bijna in gaat geloven. Poortvliet zijn schilderingen bij teksten van Wil Huygen zijn fantastisch, ontroerend en vaak ook buitengewoon grappig tegelijk.
Museum Nienoord rijdt voor de kabouters uit, met toppers uit zijn collectie miniaturen. Zoals ontwerpen voor al niet meer bestaande galarijtuigen, en modellen van buitenlandse topstukken uit bijvoorbeeld Indonesië. Immers: daar wonen ook kabouters! Althans, volgens Poortvliet.
Alle reden dus om (klein-)kinderen meenemen naar Nienoord, voor de tentoonstelling en/of een kinderevenement.
Bij kunstenaars en kunstliefhebbers oogst Poortvliet vooral waardering voor zijn losse maar trefzekere tekenstijl. Zoals in Groningen bij Henk Helmantel en (wijlen) Diederik Kraaijpoel. De originele schilderijen en tekeningen zijn groter en vooral: intenser en schitterender dan de reproducties in boek, kalender en kaart. Reden genoeg om weduwe Corrie Poortvliet en het Rien Poortvliet Museum te benaderen voor een museale tentoonstelling over zijn ‘volwassen’ oeuvre én zijn kabouterwereld.
Rien Poortvliet kan gelukkig al tijdens zijn leven ruimschoots genieten van alle erkenning en ook van zijn inkomsten. Riant wonend in Soest, bouwt hij een omvangrijk oeuvre op maar ook een indrukwekkende vriendenkring. Op paleis Soestdijk tekent hij alle viervoeters. Prins Bernhard opent al zingend het Rien Poortvliet Museum en Poortvliet wordt uitgenodigd om de paarden van de Queen te tekenen.
Uitnodigingen voor openingen, interviews en dergelijke wijst hij ondertussen meestal af: hij is en blijft toch tekenaar en schilder.
Poortvliets credo luidt: “Ik weet van mezelf dat ik niet bescheiden of nederig ben. Het kan me ook geen makke schelen of de mensen mij tekenaar, schilder of verver noemen. Ik leef in een klein wereldje dat met beessies heeft te maken. Is het kunst wat ik produceer? Ik weet het niet. Ik doe mijn best en ik heb er verschrikkelijk veel plezier in.”